Jest taki urokliwy zakątek w naszej miejscowości z dala od szosy i zabudowy, pomiędzy pagórkami, oparty o ścianę lasu. Cicho tam i spokojnie, Jedyne odgłosy to kumkanie żab i porykiwanie rogaczy. O wyjątkowym charakterze tego zakątka decydują dwa malownicze stawy, znajdujące się jeden przy drugim. Gospodarz tego terenu, nieżyjący Pan Karol swoją obecnością i pracą ożywił ten piękny przyleśny zakątek. Bywało tu niegdyś gwarno i wesoło. Przy ognisku czas płynął miło, a równie wyjątkowy, wierny stróż tych terenów – owczarek Dex oczarowywał bywalców swoim sprytem i bystrością. Odwiedziło ten camp wielu ciekawych ludzi z całej Polski. Ci, którzy tam zabawili na zawsze pozostał w pamięci urok tego magicznego miejsca. Szkoda, że nie ma już wśród nas gospodarza tych stawów. Będziemy go wspominać bardzo długo i życzliwie. Był on duszą tych terenów i jako jeden z nielicznych czerpał radość z obcowania z naturą na co dzień.

Filip Adwent (ur. 31 sierpnia 1955 w Strasburgu, zm. 26 czerwca 2005 w Warszawie) – polski polityk, lekarz, eurodeputowany do Parlamentu Europejskiego. Z wykształcenia był lekarzem medycyny (specjalizacja: anestezjologia i intensywna terapia). W 2004 ukończył studia podyplomowe na Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie z zakresu ochrony środowiska.W latach 2001-2002 był członkiem Porozumienia Polskiego. Od 1996 mieszkał w Grodzisku Mazowieckim, wcześniej przez wiele lat przebywał we Francji. Od 1983 przez blisko piętnaście lat organizował pomoc humanitarną dla mieszkańców Jarosławia, Rzeszowa i Przemyśla. W 1995 został za to odznaczony przez ministra zdrowia orderem “Za Zasługi dla Ochrony Zdrowia”. W czerwcu 2004 został wybrany deputowanym w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy Ligi Polskich Rodzin w województwie podkarpackim, należał do frakcji Niepodległość i Demokracja. Znał pięć języków: polski, francuski, angielski, niemiecki i rosyjski. Opublikował m.in. pracę Dlaczego Unia Europejska jest zgubą dla Polski (Wydawnictwo Antyk, 2003, ISBN 83-87809-77-2). Zmarł w wyniku ran odniesionych w wypadku samochodowym, do jakiego doszło 18 czerwca 2005 koło Grójca. Na miejscu zginęli jego 19-letnia córka Maria i 85-letni ojciec Stanisław. Filip Adwent oraz jego matka Hanna zmarli w wyniku odniesionych obrażeń osiem dni później. Okoliczności wypadku do dzisiaj nie zostały wyjaśnione, a wiele wskazuje na to, że został on umyślnie spowodowany. Filip Adwent był posłem bardzo aktywnym i pracowitym. Dzisiaj próbuje się oczerniać Jego dobre imię i pomniejszać zasługi. Takiego kandydata do Parlamentu Europejskiego Podkarpacie długo mieć nie będzie. Dzisiaj kandydaci pchają się do europarlamentu dla korzyści majątkowych lub wystawia ich partia za zasługi. Media co rusz

Polska Grupa Energetyczna Spółka Akcyjna dostarcza energię dla około 5 milionów odbiorców. Spółka działa wzdłuż wschodniej ściany Polski od Podkarpacia po Mazury, szczycąc się że jest bodajże największym dystrybutorem energii w kraju. Na stronie internetowej PGE z nagłówków patrzą na nas uśmiechnięte twarze młodych energicznych ludzi. Nie do śmiechu jest tym, którzy z dostarczanej energii korzystają. W mediach cichutko, skromniutko, podobnie jak i na stronie szacownej firmy, a tu niespodzianka dla odbiorców w postaci kolejnej podwyżki. Dla zamącenia w głowach społeczeństwa padały czasem jakieś idiotyczne dane w postaci wyliczenia, że za energię w gospodarstwach domowych zapłacimy więcej o 7 złotych, kilkanaście złotych itp. Kto otrzymuje rachunki niech sprawdzi i policzy. Przykładowa grupa taryfowa G11 (pozycja: obrót – energia elektryczna) – wzrost opłat za energię elektryczną wynosi 22,6% w stosunku do rachunków za poprzedni okres rozliczeniowy. Manipulują operatorzy stawkami, składnikami i taryfami, a cel jest jeden, aby jak najwięcej wyciągnąć z kieszeni klienta. Zyski PGE za 2008 rok liczone rożnymi metodami to kwoty liczone w miliardach złotych. Monopoliści mają się dobrze.

  W dniu 28 maja mija 28 lat od śmierci jednego z największych przywódców Kościoła  katolickiego. w Polsce. Zmarły 28 V 1981 r. kardynał Stefan Wyszyński zwany był, z racji okresu, w którym przyszło mu pełnić swoją posługę, Prymasem Tysiąclecia. Przewodził on polskiemu kościołowi w czasach, gdy komunistyczne władze dążyły do ograniczenia lub nawet eliminacji roli religii w życiu publicznym w Polsce. Dzięki, m.in. niemu, te zamierzenia władz się nie powiodły. Urodził się 3 VIII 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem, na pograniczu Mazowsza i Podlasia. Nad jego dzieciństwem dramatycznie zaciążyła śmierć matki, która zmarła, gdy przyszły prymas miał zaledwie 9 lat. Przeżycie to było źródłem jego szczególnej czci dla Matki Boskiej. W roku 1946 papież Pius XII mianował księdza Stefana Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakry biskupiej udzielił nominatowi na Jasnej Górze Prymas Polski kardynał August Hlond 12 V 1946 r. Po jego śmierci 22 1948 r. ks. Biskup Wyszyński został wybrany Arcybiskupem Gniezna i Warszawy, a tym samym Prymasem Polski. Czasy, w których Stefan Wyszyński rozpoczynał swą posługę na najwyższym stanowisku kościelnym w Polsce były dla kościoła nader trudne.

Na liście produktów regionalnych i tradycyjnych zarejestrowanych w Polsce jest obecnie 643 pozycje. Są to wyroby znane i wytwarzane w poszczególnych regionach od wielu lat. Przepisy unijne wprowadziły zasady rejestracji, kontroli i ochrony tychże wyrobów, co spowodowało wyścig regionów w składaniu wniosków o rejestrację wyrobów uznanych za własne. Zarejestrowano między innymi: amoniaczki, chleby, boczki, kaszanki, kiełbaski w słoiczkach, powidła i różę ucieraną, pierogi regionalne i miód. I pomyśleć, że gdyby nie unijne prawodawstwo to wszystko by się zmarnowało, poszło w niepamięć, a ludzie nieświadomi nie wiedzieliby, jakie skarby mają we własnej kuchni. Sztab urzędników pracuje pełną parą począwszy od gmin, powiatów, wszystkich szczebli ARiMR, ministerstwa rolnictwa i najwyższego szczebla w stolicy Belgii. Jak wspaniale to wszystko zorganizowano – wyroby są oznakowane, mogą być sprzedawane jako unikalne i certyfikowane po wyższej cenie. Ludzie mają świadomość, że tworzą nowy porządek, uczestniczą w czymś wielkim. A tym czasem krowy i owce nadal musimy doić, dbać o pasieki i doceniać trud jaki wkładają nasze mamy, żony i babcie w przygotowanie posiłków. One to robią od stuleci i żadne przepisy i rejestracje produktów nie były im potrzebne. Staropolska gościnność chyba do tej pory nie została zarejestrowana, a szkoda. (na podstawie danych z: http://www.produktyregionalne.edu.pl)