Kategoria: Ciekawostki

Informacja o odblokowaniu 137 miliardów euro dla Polski z funduszy europejskich wprowadziła w szampański nastój elity rządowe. Teraz, kiedy wprowadzono praworządność zgodną z oczekiwaniami nowej koalicji rządzącej, pieniądze spłyną do Polski niczym wody jeziora Michigan na uskoku zwanym wodospadem Niagara. Każdy wie doskonale, że przechowywanie pieniędzy w banku stanowi formę lokaty. Im dłuższy zostanie zadeklarowany okres ich deponowania, tym wyższy odsetek można z tego tytułu uzyskać. Średnie oprocentowanie lokat w instytucjach finansowych w Europie wyniosło ostatnio około 6,4% w skali roku. Ze wskazanej na wstępie kwoty daje się wydusić na lokacie blisko 9 mld euro w skali roku. Środki były podobno przetrzymywane dłużej. Ile i kto zarobił na tym mechanizmie w zasadzie się nie mówi. Sprawa powinna zostać nagłośniona i wyjaśniona, bo inaczej będzie stanowić nadużycie. Czy temat skończy może, jako kolejna afera zamieciona w Brukseli pod dywan? Podobny scenariusz dotyczy dopłat dla rolników. Dzielona na dwie części dopłata jest wypłacana w grudniu i lutym następnego roku. Kiedyś dwóch sprytnych Srulków wymyśliło oscylator. Wypisz wymaluj ten sam mechanizm.

Ostatnie dni w polityce są nasycone sensacyjnymi wydarzeniami związanymi ze skazaniem posłów Wąsika i Kamińskiego. Ułaskawieni przed wydaniem wyroku, pozbawieni mandatów poselskich przed zakończeniem procedury, pozwalającej na takie działania Marszałka Hołowni. Napięcie w mediach sięga zenitu, gdy tymczasem najistotniejsze dla Polski wydarzenia cichcem realizowane są przez nowy rząd. I tak premier wyraził zgodę na relokację nielegalnych migrantów w naszym kraju, obsadzane są stanowiska w rządzie przez osoby, które zagwarantować mogą jedynie chaos i rozprzężenie. Totalną demolkę w resortach robią ministrowie Bondar, Sienkiewicz i Nowacka. Orlenem ma podobno kierować zaufana koleżanka premiera, która kiedyś stwierdziła, że za średnią krajową mogą pracować tylko idioci. Program zatytułowany 19.30 bardziej przypomina mix Galileo z Sanatorium miłości. Wcześniej opozycja miała swoje media , a partia rządząca swoje. Dzisiaj poprawność polityczna wylewa się z każdego kanału telewizyjnego mającego aspiracje nadawać wiadomości i publicystykę. Społeczeństwu wmawia się, jak wielkim sukcesem była frekwencja wyborcza w październikowych wyborach. Ludzie wybierali spośród tych, którzy wcześniej wybrani zostali na salonach politycznych i w centralach partii, przez wąskie elity, które nie schodzą z piedestału od dziesiątków lat. A Polska pogrąża się w ubóstwie, zacofaniu i politycznej nicości.

Czy ceny paliwa gazowego, jakie dzisiaj widnieją na naszych rachunkach mają cokolwiek wspólnego z cenami błękitnego paliwa na giełdach paliwowych? Wiele wskazuje na to, że jesteśmy okradani i manipulowani przez koncerny paliwowe, monopolistów dostarczających gaz do naszych systemów zasilania. Mechanizm ustalania cen jest wyposażony w swoisty mechanizm zębatkowy, który powoduje, że ceny mogą jedynie rosnąć. Obniżenie cen rynkowych nie występuje, chociaż ceny kilkakrotnie spadły w notowaniach giełd paliwowych. Analitycy i “fachowcy” zawsze znajdą wytłumaczenie dla takiego procederu. Inaczej mówiąc jesteśmy notorycznie okradani poprzez sztuczne utrzymywanie wysokich cen paliwa gazowego. Nie inaczej jest z energią elektryczną, której ceny są tak samo zawyżone. W mediach pojawi się milion argumentów o konieczności inwestowania, o niewydolnych liniach przesyłowych, potrzebie wymiany kosztownych liczników, kryzysie spowodowanym konfliktem na wschodzie Europy, itd. Na ceny energii wpływa bardzo poważnie opłata nałożona przez biurokratów europejskich, suto wynagradzanych za swoją uległość i podporządkowanie w podsycaniu mitów o ociepleniu klimatu oraz potrzebie redukcji CO2. Ta spirala żerowania na energetycznej pożywce wydaje się nie mieć końca.

W Polsce nie do pomyślenia jest, by prezydent zajmował się handlem płodami rolnymi. Na Ukrainie, jak pisaliśmy, Petro Poroszenko już 10 lat temu miał niecałe 100 tys. hektarów ziemi, czyli 3 razy więcej niż największe gospodarstwo w Polsce. UkrLandFarming znajdujący się w rękach oligarchy Olega Bachmatiuka w ubiegłym roku kontrolował ponad 670 tys. hektarów. Kernel Holding jest własnością Andrija Werewskiego i posiada pół miliona hektarów. Jest już największym eksporterem zboża na Ukrainie (wyprzedzając na tamtejszym rynku światowego giganta, firmę Cargill). Posiada terminale nad Morzem Czarnym o zdolności przeładunkowej 10 mln ton rocznie, największą sieć magazynów zboża w kraju i tabor 3200 wagonów do transportu kolejowego. HarvEast Holding jest własnością firmy System Capital Management, a ta z kolei jest kontrolowana przez oligarchę Rinata Achmetowa. Już 12 lat temu grupa miała przychody na poziomie około 19,5 miliarda dolarów. To tylko kilka przykładów. Podobnych firm jest na Ukrainie zdecydowanie więcej. A przecież świetnie sobie radzą także międzynarodowe koncerny. Wyżej wspomniany Cargill skupował od ukraińskich rolników około miliona ton zbóż rocznie. Amerykańska spółka miała w najlepszym czasie około 11 proc. udziału w eksporcie. Cały artykuł tutaj źródło: https://tygodnik.tvp.pl