Mandaty za przekroczenie prędkości o minimalną wartość 1, 2 czy 3 km/h to pomysł, który należy do grupy lekko mówiąc idiotycznych. Zaplanowane przez Rostowskiego wpływy do budżetu z tytułu mandatów nie wypaliły, więc urzędnikom przyszedł do głowy pomysł, aby ustalić taki limit, który stworzy warunki do karania za samo wjechanie na jezdnię. Drogi w Polsce to w większości trakty biegnące przez tereny zabudowane. To, co nazywają autostradą to z kolei maszynka do wyciskania pieniędzy przez Kulczyków i obrośnięte nepotyzmem firmy zarządzające, których umowy obłożone klauzulą tajności są niedostępne. Wygląda na to, że gospodarka Polski zwolni do 50 km/h. U nas wszystko musi być określone przepisami, paragrafami i ograniczeniami. Nie potrafimy bez tego funkcjonować. Można jednak śmiało powiedzieć, że te ograniczenia wynikają z ograniczeń naszych parlamentarzystów i rządzących. Wyobraźmy sobie miejscowość z szeroką prostą drogą, chodnikiem zlokalizowanym za poboczem i żywej duszy w samo południe. Przez taką wieś jedzie sznur samochodów z prędkością 50 km/h. Sytuacja wygląda jak na filmie w zwolnionym tempie. Kto jeździ samochodem to doskonale wie, że jazda w takich warunkach spowoduje większe zagrożenie niż przejechanie z dostosowaną do warunków prędkością w przedziale 50-90 km/h. Gdy ktoś dzisiaj jedzie z prędkością przepisową postrzegany jest jak nieudacznik lub wiekowy starzec, któremu należałoby zabrać kluczyki do samochodu. Tacy nadgorliwi są postrzegani jak nienormalni. I niech nikt nie opowiada, jak jest na zachodzie lub w Skandynawii. Gdybyśmy mieli porównywalne warunki jak w Niemczech, to jadąc na zachód na autostradę wjeżdżalibyśmy między Beskiem a Rymanowem, a w Bieszczady byłaby droga przelotowa z dopuszczalną prędkością 110 km/h, jak na Węgrzech. Nasze Podkarpackie drogi poniżej lini wciąż budowanej autostrady A-4 to wciąż trakty wytyczone w okresie XVI – XIX wieku. I w tym zakresie niewiele się zmieniło, poza rozjeżdżonym asfaltem. Szerokości!
