Dziwimy się, że w USA są studenci, którzy nie wiedzą gdzie leży Europa, a Polska to dla nich kraj z grupy państw 3 świata. W naszym kraju też powstaje swoisty analfabetyzm kulturalny i intelektualny. Jest on tworzony przez media i ludzi odpowiedzialnych za tworzenie kultury. W kanałach telewizji polskojęzycznej większość stanowią filmy produkcji USA. Jest ich ponad 90%. Repertuar filmowy wytwórni amerykańskich już się dawno wyczerpał. Takie gatunki jak western, horror, science-fiction i film wojenny przeszły do lamusa. Tego dzisiaj się nie ogląda. Melodramaty są obciachowe. Kino akcji już się wytarło do granic możliwości. Właściwie twórcom zachodu wyczerpały się tematy do tworzenia. Na siłę promuje się jakieś pojedyncze produkcje nagradzając je niby prestiżowymi statuetkami noszącymi imię Oskar. Obrzydliwie bogate elity, zamieszkujące rejon największego rowu tektonicznego przecinającego skorupę ziemską, same sobie wydają cenzury, okrzykując filmy bestselerami, aby później doić kasę z klienteli na całym świecie. Oni mówią, że coś jest dobre, a reszta ma uwierzyć, że to jest dobre, po to tylko, aby przynieść miliony dolarów dochodu określonym kręgom. Tymczasem kino i to prawdziwe tworzy się na całym świecie. Wartościowe filmy powstają w Rosji, na Dalekim Wschodzie, w państwach Azji oraz niektórych krajach Afryki i oczywiście Europy. Te produkcje są jednak izolowane i nikt po nie nie sięga. Podstawą dystrybucji filmów jest system skorumpowanych i zależnych firm, które dyktują swój prymat. Liczy się tylko biznes i sprzedaż. Wielokrotnie powtarzane i publikowane w mediach informacje o danym tytule sprawiają, że ludzie do kina trafią z ciekawości. Jest to publiczność zaszczuta reklamą i nachalną informacją. Widz, który nawet ma swoje zdanie i to zdanie krytyczne będzie przygnieciony spreparowanymi recenzjami. Przeczyta w nich co mu się podobało i ileż to wspaniałych wartości zawierała “superprodukcja”. Najlepiej nie mieć swojego zdania i płynąć z prądem kinowo- telewizyjnego szlamu zachodniej produkcji.
