Kategoria: Parafia

Setna rocznica urodzin Karola Wojtyły, papieża Polaka który wprowadził ludzkość i Kościół katolicki w trzecie tysiąclecie jest okazją do odświeżenia pamięci o Jego osobie i nauce, którą zostawił w spadku chrześcijanom na całym świecie. O Papieżu Polaku pisali już wiele dziesiątków lat wcześniej Mickiewicz, Słowacki i inni wieszcze narodowi. Zapowiadał jego pontyfikat błogosławiony ksiądz Bronisław Markiewicz. Nawet komuniści rządzący w Polsce mieli świadomość, że biskup z Polski będzie piastował urząd biskupa Rzymu sądząc, że będzie to prześladowany przez nich kardynał Stefan Wyszyński. Ponad 26 lat pontyfikatu Jana Pawła II to okres burzliwych przemian w świecie, otwarcie kościoła na nową ewangelizację i zupełnie nowy, otwarty styl piastowania papiestwa. Ludzkość prawdopodobnie nie jest w stanie uświadomić sobie do końca znaczenia Jego pontyfikatu i znaczenia, jakie odegrał w przeobrażeniach politycznych na całym globie. Wielkość Papieża Polaka jest zespoleniem jego cech ludzkich, niezwykłej charyzmy, ciepła i otwartości, a zarazem oddziaływania Ducha św. i Opatrzności Bożej, które sprawiły, że Jego pontyfikat był wyjątkowy. Historia rodzaju ludzkiego od początku dziejów ma okresy, kiedy Bóg przemawiał do człowieka, spełniały się kolejne zapowiedzi Proroków, a od dwóch tysięcy lat władza papieska z woli Jezusa Chrystusa ma być gwarantem jedności Kościoła. Dziękujemy opatrzności, że nasz Rodak Karol Wojtyła, wypełnił w tej misji wspaniałą i doniosłą rolę.

Od wielu tygodni po ogłoszeniu przez rząd ograniczeń w aktywności społecznej w przestrzeni publicznej w naszym kościele nie widać żadnego ministranta. Trudno jest mówić o ustanowieniu dyżurów, wyznaczaniu do uczestnictwa według jakiegoś klucza, gdyż każdy samodzielnie podejmuje decyzję, czy chce uczestniczyć w określonych czynnościach życia publicznego. Skoro młodzieńców posługujących niegdyś przy ołtarzu widać w sklepach, na boisku, śmigających na rowerach to oznacza, że nie odcięli się oni całkowicie od aktywnego życia i z domu jednak wychodzą. Obecny okres jest niełatwy. Społeczeństwo zastraszone codziennymi komunikatami o kolejnych osobach z pozytywnym wynikiem testu na obecność wirusa zatraciło orientację jak działać, co jest faktycznie groźne i gdzie szukać duchowej pomocy. A tymczasem dla chrześcijanina odpowiedź jest prosta – zawarta jest w prawdach objawionych na kartach Ewangelii. Kościoły nie zostały zamknięte, w ciągu dnia można wejść i nawiązać kontakt z Panem Bogiem obecnym w Tabernakulum. Spróbujmy to docenić, że niedzielna, czy świąteczna Eucharystia jest wielkim darem, którego brakuje w wielu krajach, gdzie brak jest księży i misjonarzy. Pan Jezus nie zostawił nas zdanych na własne siły i z zastrzeżeniem, że kiedyś jeszcze do nas wpadnie. On zapewnił nas wszystkich, że będzie z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Czemu więc mamy się lękać?

Spróbujmy się jednoczyć w modlitwie i w tęsknocie za życiem sakramentalnym, a więc za źródłem Bożej łaski. Niech obce nam będą podziały, krytykanctwo, manipulowanie ludzkimi dramatami czy piętnowanie tych, którzy ofiarnie służą naszym obywatelom. Jeśli trudno nam przeżywać pewne wydarzenia, zgadzać się z przyjętymi zasadami, zarówno państwowymi, jak i kościelnymi, wołajmy o dary Ducha Świętego, który jest Duchem Prawdy i Jedności. Nie ulegajmy emocjom, sądom, domniemaniom, teoriom spiskowym. Skupmy się na wierze w obecność Boga pośród nas, wszak stał się Emmanuelem – Bogiem z nami. Korzystajmy z możliwości jakie dają nam otwarte kościoły włączając się do modlitwy adoracyjnej oraz do udziału w niedzielnej Eucharystii, która jest sakramentem jedności. Chrystus czeka na nas w sakramentach, w tabernakulach naszych świątyń, ale… czeka również na nas w naszych domach, rodzinach, zakładach pracy, w cierpiącym człowieku – naszym bliźnim. Jako Zmartwychwstały przynosi nam pokój i pojednanie. Trwajmy więc w jedności, braterstwie, chrześcijańskiej solidarności i pomocy. Budujmy mosty, a nie mury! źródło: https://przemyska.pl/2020/05/09/apel-biskupow-metropolii-przemyskiej/

Gromadzenie się i śpiewanie pieśni na cześć Matki Bożej było znane już na Wschodzie w V wieku. W Kościele zachodnim w I tysiącleciu maj jako miesiąc Maryi święcono raczej sporadycznie. Dopiero na przełomie XIII i XIV w. powstała myśl, aby ten miesiąc poświęcić Maryi. Pierwszym, który rzucił tę myśl, był król hiszpański Alfons X (+ 1284). Władca ów zapraszał do udziału w nabożeństwach majowych, sam często brał w nich udział i swoim poddanym zalecał gromadzenie się w porze wieczornej na modlitwy wokół figur Matki Bożej. Dominikanin bł. Henryk Suzo (+ 1366), uczeń Jana Eckharta i przyjaciel Jana Taulera, znanych mistyków średniowiecza, wyznaje, że jako pacholę zbierał w maju kwiaty i niósł je do stóp Matki Bożej. Lubił z kwiatów pleść wieńce i kłaść je na głowę figur Bożej Rodzicielki. Matka Boża nagrodziła go za to wizją chwały, jaką odbiera od Aniołów. W roku 1549 ukazała się w Niemczech książeczka pod tytułem: Maj duchowy, gdzie po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi. W żywocie św. Filipa Nereusza (+ 1595) czytamy, że gromadził on dziatwę przy figurach i obrazach Matki Bożej, śpiewał z nimi pieśni, zbierał kwiaty i zachęcał do składania ku Jej czci kwiatów, duchowych ofiar i wyrzeczeń. Nowicjusze dominikańscy we Fiesole (w latach 1677-1709) w maju gromadzili się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi i czcili ją muzyką, śpiewem i składaniem duchowych wyrzeczeń. Jednakże za autora właściwych nabożeństw majowych historycznie uważa się jezuitę, o. Ansolani (1713). On to w kaplicy królewskiej w Neapolu codziennie w maju urządzał koncert pieśni ku czci Bożej Matki,

Inspiracją  dla ustanowienia  Święta Miłosierdzia Bożego było pragnienie  Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła  miłosierdzia  Mojego. Która dusza  przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699). W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska „zupełnego odpuszczenia win i kar” związana z Komunią świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego grzechu), w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w postawie ufności wobec Boga i czynnej miłości bliźniego. Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego. więcej

“Uczynił kiedyś Bóg-Stwórca świat z nicości, zaszczepił w nim życie i zapoczątkował czas. Stworzył także człowieka na obraz i podobieństwo swoje. Mężczyzną i kobietą go stworzył, aby panował nad ziemią, nad światem widzialnym (por. Rz 1, 27). Ten świat za sprawą człowieka uległ zepsuciu przez grzech. Został poddany śmierci, a czas stał się miarą życia, odmierzającą godziny, dni i lata od poczęcia człowieka aż do śmierci. Zmartwychwstanie zaszczepia w tym świecie poddanym grzechowi i śmierci Nowy Dzień: jest to Dzień, który uczynił Pan. Ten Dzień jest zaczynem Nowego Życia, które ma rozrastać się w człowieku, przechodząc w nim poprzez granicę śmierci ku wieczności w Bogu Samym. Jest ten Dzień początkiem Przyszłości – ostatecznej (eschatologicznej Przyszłości Człowieka i Świata, którą Kościół wyznaje i do której prowadzi człowieka przez wiarę w “świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny”. Podstawą tej wiary jest Chrystus, który “umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, trzeciego dnia zmartwychwstał”.” Jan Paweł II – fragment audiencji generalnej 9-04-1980

MSZA ŚWIĘTA – TRANSMISJADROGA KRZYŻOWA – TRANSMISJEGORZKIE ŻALE – TRANSMISJERÓŻANIEC O 20:30 – TRANSMISJEREKOLEKCJE – TRANSMISJE W tym trudnym okresie trwania epidemii i ograniczeniach w swobodnym korzystaniu z praktyk religijnych wierni mogą korzystać z transmisji online mszy św. i nabożeństw. Ze spowiedzi wielkanocnej wierni mogą skorzystać po wieczornych mszach św. w kaplicy przy kościele parafialnym. Warunki udzielania sakramentu dostosowano do aktualnej sytuacji epidemicznej w kraju.

Wielu jest przybitych sytuacją epidemii w Polsce i na świecie. Dlatego do każdego wołamy: „W górę serca. Z nami jest Pan Bóg. On ma dla nas najlepszy plan. Z nami są wszyscy święci. Z nami jest Matka Najświętsza!” Zwróćmy się wszyscy wzorem od ponad tysiąca lat wielkich Polaków do naszego Pana i Boga. Do Matki Największej danej ku obronie naszego Narodu. Jesteśmy w roku beatyfikacji wielkiego Prymasa Tysiąclecia, w roku 100. rocznicy Cudu nad Wisłą i setnych urodzin św. Jana Pawła II. Zapraszamy wszystkich na rekolekcje ze stolicy duchowej naszej ojczyzny pod przewodnictwem ks. abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego. Rekolekcje będą trwały od wtorku do czwartku (od 17-19 marca), czyli do uroczystości św. Józefa, na antenie Radia Maryja o godz. 8.30 i 17.10. Zarezerwuj sobie czas. Powiedz wszystkim, rodzinie, znajomym. Zaproś wszystkich. Wszyscy idziemy do Matki Największej na Jasną Górę, do tej, która jest obroną naszego narodu. Nie wychodząc z domu możesz wysłuchać nauk rekolekcyjnych, co przygotuje Cię do nadchodzących Świąt Wielkanocnych