Kategoria: Latest

Polski Komitet Olimpijski obchodzi 90 lat istnienia. Ładny jubileusz. Pewnie posypią się medale i wyróżnienia. Tłumy działaczy odbierać będą gratulacje. U nas czego jak czego, ale działaczy mamy pod dostatkiem. Może w tym momencie dobrze byłoby przypomnieć dwie historie z naszego sportowego podwórka. Utalentowany młody człowiek bardzo chciał zaistnieć w świecie skoków narciarskich. Podstawa do sukcesu to udział w zawodach międzynarodowych i wsparcie finansowe potrzebne dla rozwoju kariery. Niestety nikt z decydentów nie palił się do finansowania jego kariery. Na wyjazdy trzeba było pożyczać u znajomych i sąsiadów. Niewielu było chętnych do pomocy, bo to ryzyko i niewiadoma, czy taka inwestycja się zwróci. Przyszły sukcesy i zwycięstwa. Chłopak z Wisły okazał się mistrzem nad mistrzami. Jego klasa sportowa budziła podziw na całym kontynencie. I w tym momencie pojawia się sztab działaczy, każdy gotów pomagać, doradzać i udzielać wywiadów. A przede wszystkim gotów odcinać kupony od sławy naszego mistrza. Telewizja znalazła wspaniałe podłoże do promocji własnych interesów, czyli sprzedaży reklam. Nasza gwiazda jest noszona na rękach, a tylko dlatego, że można przy jej sukcesach doskonale zarobić. Podobnie było z utalentowanymi siostrami grającymi w tenisa. Bardzo trudne początki, brak sponsorów, środków na sfinansowanie wyjazdów na turnieje. Nikomu z władz sportowych nie było rychło do pomocy. Gdy talenty okazały się mieć format światowy, za rodzinnym teamem tenisowym zaczął się tworzyć sznur działaczy sportowych. W tym momencie ich obecność nie była już bezinteresowna. Owszem byli skłonni pomagać wykładając nie swoje pieniądze, ale w zamian są głodni własnego sukcesu, który te utalentowane dziewczyny miałyby dźwigać.

W niedzielne popołudnie w naszym kościele pod wezwaniem Matki Bożej Nieustającej Pomocy młodzież ze szkoły podstawowej przedstawiła montaż słowno – muzyczny o Papieżu Polaku. Okazją do tego była zbliżająca się 31 rocznica wyboru kardynała Wojtyły na Tron Papieski. Motto przewodnie programu stanowiło wezwanie Papieża do głoszenia i propagowania wolności człowieka. Przez cały pontyfikat papieski rozlegało się wołanie do poszanowania tej wielkiej wartości, która we współczesnych czasach jest tak mocno wypaczana i wyszarpywana. Patronat nad przygotowaniem programu inscenizacji sprawowała Elżbieta Burczyk, ucząca młodzież w nowosieleckiej szkole. Prezentacja wzbogacona została pokazem slajdów z naszym Papieżem oraz wypowiedziami związanymi z przesłaniem o wolności człowieka.

Po podpisie prezydent mówił, że choć większość Polaków popiera i Unię Europejską i Traktat Lizboński, to nie wolno zapominać o tych, którzy mają wątpliwości.- Oni są też naszymi współobywatelami. Może w Polsce jest ich mniej niż gdzie indziej, ale trzeba ich przekonywać. Mam nadzieję, że to nie przede wszystkim my w Polsce, ale Europa ich przekona, Unia Europejska ich przekona, że dalsze rozwiązania, które pociąga za sobą Traktat Lizboński, to nie są rozwiązania komukolwiek odbierające podmiotowość – powiedział L.Kaczyński. Dodał, że nie mówi tylko “o podmiotowości w sensie tożsamościowym, ideowym”, lecz że “chodzi o codzienne decyzje dotyczące gospodarki, sfery socjalnej”. – Europejczykom, w tym Polakom, potrzebne jest poczucie, że w tym świecie mamy znaczenie; że ta wielka cywilizacja, którą stworzyliśmy, nie jest w odwrocie – mówił L. Kaczyński. – Te wartości, które reprezentujemy, nie są może idealne, bo nie tworzą idealnego świata, ale na pewno tworzą najlepszy świat z tych, które zna historia – ocenił. We wstępnym przemówieniu jeszcze przed złożeniem podpisu pod ratyfikacją prezydent podkreślał, że to bardzo istotny dzień, z punktu widzenia historii Polski i Wspólnoty. 25 listopada 1795 roku ostatni król Polski Stanisław August podpisał dokument zrzekający sie władzy na rzecz carycy Rosji Katarzyny II. ……….. Już od września 1768 Stanisław August brał udział w posiedzeniach loży masońskiej Cnotliwy Sarmata.  Dopiero jednak w 1777 został formalnie przyjęty do masonerii rytu Ścisłej Obserwy w loży Karola pod Trzema Hełmami. Uzyskał od razu wszystkie stopnie wtajemniczenia z najwyższym, ósmym włącznie, za co zapłacił 66 i pół talara w złocie. Przyjął imię zakonne. Jego akces do masonerii był zachowywany w ścisłej tajemnicy, wiedziało

Budowa obwodnicy Sanoka bez względu na to, którędy by nie przebiegała wiąże się z wyburzeniem pewnej liczby domów mieszkalnych. Mieszkańcy protestują i są zbulwersowani tym faktem, tym bardziej, że niektórzy z nich swoje siedliska wybudowali w przeciągu ostatnich kilku lat na podstawie prawomocnie wydanych decyzji o pozwoleniu na budowę. Podstawowe pytanie w tej sytuacji brzmi, kto tu zawinił? Odpowiedź jest tylko jedna. Urzędnicy. Od kilkunastu lat opracowanie miejscowych planów zagospodarowania terenu jest traktowane jak zło konieczne. Pozwalają na to przepisy i zaniedbania ze strony parlamentu. Dawniej opracowania te wykonywane przez samorządy były obligatoryjne. Co 5 lat urbaniści tworzyli wizję rozbudowy osiedli, wsi i miast. Ludzie uczestniczyli w tych procesach wnosząc wnioski i uwagi do proponowanych rozwiązań. Na tej podstawie było wiadomo, że tu i tu może być budowana droga, stadion lub stacja benzynowa. Inwestycje ponadlokalne można było planować z dużym wyprzedzeniem. Powstawały strefy wyłączone spod zabudowy. Od kiedy zaniechano sporządzania ogólnych planów zagospodarowania terenu zaczęły się kłopoty, o charakterze takim, jakie teraz mamy w rejonie planowanej obwodnicy Sanoka w ciągu drogi krajowej nr 28. Projektanci bez większych problemów tworzą kilka wersji obwodnicy, ale żadna z nich nie jest bezkolizyjna z zabudową mieszkaniową. Za to ostrożnie i z czułością traktują tereny należące do PKP. Pozbawianie ludzi dorobku wielu lat pracy, którzy w dobrej wierze wybudowali własne domy jest odbierane jako pogwałcenie ich podstawowych praw. A dzieje się tak dlatego, że nikomu nie chciało się stworzyć 20-30 lat temu konkretnej wizji przebiegu obwodnicy. Winni z pewnością nie zostaną wskazani.

Budowa siłowni wiatrowych na terenie powiatu sanockiego to podobno najbliższa przyszłość. Temat budzi sporo emocji szczególnie w miejscowościach, gdzie planowana jest lokalizacja tych budowli. Powszechnie panuje pogląd, że dobry interes zrobią ci rolnicy, którzy swoje grunty wydzierżawią inwestującym tu firmom. Tymczasem są już pierwsze oceny projektów umów, jakie pojawiają się w związku z koniecznością pozyskania terenów pod inwestycje. Oceny tych umów nie są jednak tak kolorowe, jak niektórzy wcześniej sądzili. Dzierżawcy mając do dyspozycji sprytnych i przebiegłych prawników tak konstruują umowy dzierżawy, że rolnik będzie miał niewiele do powiedzenia w kwestii własności. Długoletnia dzierżawa może stanowić odskocznię do pozbawienia rolnika prawa własności gruntu, ułatwiając obcym podmiotom odkupienie jej w świetle prawa pierwokupu. Zainteresowani tematem mogą przeczytać analizę niektórych postanowień umów dzierżawy, jakie są przygotowywane do podpisania przez właścicieli gruntów. Tekst tutaj….

Wkrótce rozpoczną się prace przy modernizacji Oddziału Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Zarszynie. Projekt prac przewiduje nadanie nowego wizerunku tej placówce. Niewielka cześć budynku zostanie rozebrana – powstaną dodatkowe miejsca parkingowe przeznaczone dla klientów banku. Planowane jest powiększenie sali obsługi dla klientów. Część budynku, gdzie do niedawna znajdował się posterunek policji zostanie zagospodarowana w celu poprawienia warunków obsługi. Placówka w Zarszynie jest jedną z najstarszych placówek, jakie skonsolidowały się z centralą w Sanoku, tworząc obecnie drugi co do wielkości w Polsce bank spółdzielczy – Podkarpacki Bank Spółdzielczy.

Zespół Szkół Budowlanych w Brzozowie obchodził w dniu 3 października 50 lecie powstania. Z tej okazji zostały zorganizowane uroczystości dla byłych absolwentów oraz nauczycieli, których głównym punktem była msza święta w brzozowskiej kolegiacie. Przemarsz uczestników spotkania przez miasto był bardzo uroczysty, odbywał się w asyście orkiestry dętej oraz pocztu sztandarowego szkoły. Oficjalna część jubileuszu odbyła się na sali gimnastycznej szkoły przy ul. Słonecznej. Przemawiali między innymi: dyrektor szkoły, burmistrz Brzozowa oraz ksiądz infułat Julian Pudło. Krótki program artystyczny przygotowała młodzież aktualnie ucząca się w szkole budowlanej. Wspólny obiad uczestników spotkania zorganizowany został w restauracja Alta. Później miały miejsce wspólne klasowe wspomnienia oraz spotkania z wychowawcami na terenie szkoły. Wieczorny bal stanowił podsumowanie pierwszego sobotniego dnia uroczystości. Szkoła w swojej 50 letniej historii wypuściła ponad 12 tysięcy absolwentów. W rankingach szkół profilowych tego typu jest od wielu lat w ścisłej czołówce. Uczniowie z brzozowskiej budowlanki zwyciężali w turniejach “złotej kielni” oraz brali udział w olimpiadach uczniowskich na różnych szczeblach.