Nowosielce w okresie międzywojennym zamieszkiwali oprócz Polaków również Rusini i Żydzi. Społeczności te żyły w zgodzie i przyjaźni. Była cerkiew grecko-katolicka, kościół rzymsko- katolicki , Dom Ludowy Polski i Ukraiński i szkoły dla Polaków i Rusinów. Należeliśmy do powiatu sanockiego i woj. lwowskiego. 9 września 1939 r. wkroczyli do naszej wsi okupanci niemieccy, który utworzył tzw. Generalną Gubernię po rzekę San, a pozostała część powiatu przypadła Sowietom, którzy napadli 17 września na Polskę! Okres okupacji niemieckiej trwał do 9 sierpnia 1944 r. kiedy wkroczyły do nas wojska sowieckie. Mieszkańcom nakazano ewakuację ze względu na działania frontowe do Grabownicy i Niebocka, gdyż na górach od strony wzniesienia Wysokie okopali się Niemcy, a w lesie od strony Strachociny nacierały wojska radzieckie. Kilkakrotnie wieś przechodziła z rąk do rąk, lecz w końcu Niemców wyparto. Jednak gehenna mieszkańców nie zakończyła się, ponieważ w lipcu 1945r. przeprowadzono repatriację Ukraińców do Czortkowa na Ukrainę. Ilość mieszkańców zmniejszyła się o połowę w porównaniu ze stanem z 1939r. Z 29 na 30 grudnia 1945 r. miała miejsce ogromna tragedia. Uśpiona i bezbronna wieś została okrążona przez bandy UPA i spalona. W czasie tej tragicznej nocy zamordowano 17 mieszkańców Nowosielce. Kilka dni wcześniej przyjechało wojsko i urząd bezpieczeństwa wewnętrznego rozkazując zdawanie broni i rozwiązując miejscową samoobronę. Mieszkańcy obawiając się spalenia organizowali wcześniej całonocne warty. Sygnałem do palenia było wysadzenie stacji kolejowej ok. północy. Banderowcy spalili prawie 200 gospodarstw czyli 80% majątku. Zginęli ludzie, spaliły się konie, krowy, drób. Jęk, płacz, trzask i terkot karabinów oraz zewsząd gryzący dym. A