Zaprzyjaźniony z naszym portalem sanocki portal faktysanok.pl wymienił z nami link. Portal ten pisze o sprawach regionu sanockiego, poruszając wiele tematów, o których boją się pisać inni. Z naszej strony można przejść na ten portal korzystając z linku na dole lewej kolumny. Faktysanok powstał niedawno i rozwija się dynamicznie dla potrzeb powiatu i miasta Sanoka. Dziękujemy – pozdrawiamy.
Współczesne media są kierowane przez ludzi odbiegających od wzorców kreowanych przez cywilizację łacińską. Dzisiaj przekaz medialny tworzy się na zamówienie i dla określonego celu. Dziennikarze zamienili się w najemników, piszących na określone tematy. W docierających do ludzi informacjach przeważa zło, brutalność, przemoc i tolerowanie wszelkich patologii. Z jednej strony słychać kłamliwą troskę o dzieci, a z drugiej strony czyni się wszystko, aby niszczyć rodziny, promować zboczenia seksualne, szerzyć w internecie i TV treści szkodliwe dla młodego pokolenia. Mówi się o dbałości o dobre i rzetelne wychowanie młodego pokolenia, wprowadza nowe programy edukacyjne, gdy tymczasem robi się na odwrót – poziom nauki jest systematycznie zaniżany, dzieciom wpaja się, że mogą występować przeciw własnym rodzicom, a ich swoboda jest wręcz nieograniczona. Światowe konferencje na temat zdrowia i ochrony życia zajmują się przeważnie zabijaniem dzieci nienarodzonych pod osłoną fałszywej troski o prawa kobiet. Nie nazywa się rzeczy po imieniu, tylko kamufluje pod zmyślnymi szyldami wszelkie krętactwa. Przedłużenie wieku emerytalnego jest w rzeczywistości pozbawieniem należnych prawa emerytalnych ludzi, którzy na swoje przywileje ciężko pracowali. Ludzkość jest manipulowana w sposób ewidentny i natarczywy. Są społeczności, które nie tolerują we własnych domach odbiorników telewizyjnych w trosce o prawidłowe wychowanie młodego pokolenia. W tych samych nacjach promuje się rodziny wielodzietne i tradycje narodowe. Zmanipulowane społeczeństwo jest sterowane niczym roboty, opiera się tylko na tym, co usłyszało w telewizji i radio, przyjmując wszystko za prawdę medialną, chociażby miało do czynienia z niewyobrażalnym kłamstwem.
Nie ma dnia ani godziny, aby w którymś ze światowych mediów nie wracano do tematu faktycznych lub rzekomych nadużyć seksualnych w Kościele. Do tego chóru włączają się też niektóre media w Polsce kontrolowane przez to samo środowisko, które wydaje tygodnik “Der Spiegel” w Niemczech czy dziennik “New York Times” w Stanach Zjednoczonych. Ale dla nikogo, kto poważnie podchodzi do problemu zła i grzechu, tego typu media nie mogą być ani konfesjonałem, ani trybunałem. Media lewicowo-liberalne nie mogą być konfesjonałem, ponieważ wcale nie chodzi im o uzdrowienie moralne tych, którzy upadli, lecz o to, by po wielokroć przeżuwać zło, wręcz się nim delektując. Nie są też trybunałem, który byłby obiektywny i potrafił wysłuchać wielu stron. O tym, że obiektywizm tych mediów można między bajki włożyć, świadczy sprawa jednego z reżyserów oskarżonego o gwałt na nieletniej, którego te same środowiska medialne i artystyczne natychmiast, i to całkiem niedawno, wzięły w obronę, podając tysiące argumentów łagodzących czy wręcz uniewinniających. Dla środowisk tych nie ma też większego znaczenia, że szereg oskarżeń wysuwanych pod adresem duchownych katolickich jest naciąganych lub wręcz nieprawdziwych, że w porównaniu z innymi środowiskami winnymi nadużyć seksualnych jest to znikomy procent (w Niemczech w ciągu ostatnich 15 lat 0,045 proc.); że sporo spraw zostało wyjaśnionych; że sam Papież zabrał głos w tych kwestiach, potępiając zło i jednoznacznie nazywając je po imieniu (“List pasterski do katolików irlandzkich”). W ich mniemaniu to bez znaczenia. A nawet przeciwnie, to okazja do wzmożenia ataków, gdyż wychodzą z założenia, że qui s’excuse, s’accuse (kto przeprasza, ten
Młode pokolenie nie pamięta już sklepu nr 10 Gminnej Spółdzielni z Zarszyna, znajdujacego się nieopodal szkoły podstawowej. Jest to dzisiaj pusty budynek, będący pomnikiem przegranej walki ze sklepami samoobsługowymi. Wcześniej sklepy zarządzane przez GS konkurowały z prywatnymi sklepikami, które na początku lat 90-tych zaczęły się pojawiać w naszym krajobrazie. Przed 1990 rokiem w Nowosielcach były jedynie dwa sklepy. Jeden stał naprzeciwko stacji kolejowej, a drugi to była właśnie “gsowska 10”. Można tu było kupić cukier na wagę, porcjowany do szarych papierowych toreb. Masło dostarczane w dużych kostkach ekspedientki kroiły nożami i również ważyły na uchylnych wagach. Dało się tu kupić także wiadra ocynkowane, łańcuchy i gwoździe. W oczekiwaniu na dostawę chleba w zatłoczonym sklepie uprawiało się politykę i plotkowało. Co bardziej niecierpliwi zamawiali sobie piwo rozlewane w Zarszynie w butelkach identycznych, jakie stosowano do rozlewania oranżady. Ekspedientki były niczym królowe w pasiece. Od nich zależało co dostaniemy i czy w ogóle coś dostaniemy. Ożywienie się zaczynało, gdy przyjeżdżał samochód dostawczy. Należało zrobić przejście wszechmogącym dostawcom oraz cierpliwie czekać na przyjęcie towaru. Bywało i tak, że chleb dostarczano konnym wozem przypominający trochę budy kolonizatorów wyjeżdżających na dziki zachód. Wyjście po chleb zajmowało czasem 2-3 godziny. Nie było łatwo, ale życie toczyło się swoim rytmem. Nikt wówczas nie słyszał o Balcerowiczu, podatku VAT i kasach fiskalnych. Rachunek był liczony ręcznie “w słupku” na kawałku papieru, który też nie był marnowany, gdyż kolejny klient miał w ten papier zawijane masło lub smalec. Butelka z wódki kosztowała na skupie 1 zł i można było
.jpg)
W nowosieleckich Delikatesach Centrum przed świętami ruch jak w ulu. Klienci praktycznie nie odchodzą od kasy. Dziewczyny są już mocno zmęczone i marzą tylko kiedy przyjdzie godzina 17 i będzie można przystąpić do zamknięcia sklepu. Wielkanocna niedziela jest na szczęście dniem wolnym od pracy. Właściciele sklepu zadbali o bardzo dobre zaopatrzenie i pełny asortyment towarów. I o dziwo wcale nie było tak popularnych skoków cenowych przed samymi świętami, jak to robią niektóre placówki handlowe. Zauważyć się dało sporo klientów spoza Nowosielec, a wśród nich liczne grupy strażaków.
Dom Katechetyczny stojący koło Domu Zgromadzenia Sióstr Opatrzności Bożej ożywa raz w roku, w okresie Wielkanocnym. Jest on bazą dla strażaków Ochotniczej Straży Pożarnej trzymających wartę przy Grobie Pańskim w naszym Kościele. Święta mijają, a budynek spokojnie nabiera lat i posuwa się w swej starości. Pamiętają o nim jedynie bociany, którym komin posłużył do założenia gniazda. Tym razem przysłowie się nie sprawdziło, bo niełatwo przyszło, a łatwo poszło (wnet pójdzie… w ruinę). Pewnie nie jest on dziedzictwem kulturowym naszej wsi, ale stanowi zawsze jakiś majątek, którego poszanowanie byłoby wskazane. A już na pewno wykorzystanie w dobrym celu, na potrzeby mieszkańców stanowiłoby wyraz troski i mądrego gospodarowania. Na ten cel pewnie nie ma jeszcze napisanego programu w salonach rządzących komisarzy.
Pisanka to ogólna, zwyczajowa nazwa jaja (zwykle kurzego, ale także gęsiego czy kaczego) zdobionego różnymi technikami. Najstarsze pisanki pochodzą z terenów sumeryjskiej Mezopotamii. Zwyczaj malowania jajek znany był w czasach cesarstwa rzymskiego[potrzebne źródło]. Jeśli chodzi o ziemie polskie – najstarsze pisanki, pochodzące z końca X wieku, odnaleziono podczas wykopalisk archeologicznych na opolskiej wyspie Ostrówek, gdzie odkryto pozostałości grodu słowiańskiego. Wzór rysowano na nich roztopionym woskiem, a następnie wkładano je do barwnika – łupin cebuli lub ochry, które nadawały im brunatnoczerwoną barwę. W procesie chrystianizacji pisankę włączono do elementów symboliki wielkanocnej. Obecnie pisanki powszechnie wykonuje się przed Wielkanocą (pierwotnie – wśród Słowian – przed Jarym Świętem). Mają symbolizować rodzącą się do życia przyrodę, a w chrześcijaństwie dodatkowo nadzieję wynikającą z wiary w zmartwychwstanie Chrystusa. http://pl.wikipedia.org/
Zarządca drogi krajowej w ostatnich dniach wziął się za posprzątanie poboczy krajowej 28- ki. Przy drodze pokazały się dziesiatki czarnych worków, do których trafiły śmieci zalegające w rowach. Akcja ta bardzo korzystnie wpłynie na wizerunek naszego regionu. Nie mniej zalecane jest zachowanie czystości przez wszystkich, gdyż nie tram jest porządek, gdzie dużo sprzatajacych, ale mało brudzących.
W Polsce mamy wprowadzane na rynek artykuły gorszej jakości, jeżeli chodzi o chemię gospodarczą i kosmetyki. Nie koniecznie dotyczy to całej branży, ale reguła się potwierdza. Przykład płynu do płukania tkanin. Zakupiony Lenor w Niemczech ma zapach o wielokrotnie większej intensywności, aniżeli kupowane w Polsce. Zwykły dezodorant zakupiony w Carefour we Francji potrafi utrzymać zapach przez cały dzień. Szampony tej samej marki zakupione w Niemczech są gęstsze i wydajniejsze od tych, produkowanych na nasz rynek. Powinna się tym zająć Państwowa Inspekcja Handlowa.
Na jednej z dróg gminnych warstwa asfaltu jest pewnie grubości kilkudziesięciu centymetrów na dość sporym odcinku. A czemu nie, niech się to wszystko trzyma, a nie tak jak nasze autostrady. Po kilku latach kapitalne remonty i naprawy. Faktem jest, że droga ta jest w terenie mało zabudowanym i w większości stanowi dojazd do pól oraz jest szlakiem rekreacyjnym na letnie wypady rowerowe. Wypadałoby zrobić jednak, jakieś prawidłowe pobocze do takich asfaltów.