Kategoria: Ciekawostki

Jak co roku, stonka znów atakuje uprawy ziemniaków. Jest jej sporo i zauważalna jest duża liczba młodych larw. Jeżeli nie zastosuje się oprysków do likwidacji tych żarłoków, to z ziemniaków niewiele uda się zebrać. To, co nie zniszczy stonka zaatakują ślimaki, które ostrą i długą zimę zniosły nadzwyczaj dobrze. Jest ich coraz więcej i są jeszcze bardziej głodne niż w latach wcześniejszych. Czy służby rolne nie widzą problemu? Zajmują się często jakimiś pobocznymi tematami, zamiast zając się tą plagą. Są też Izby Rolnicze, którym ten temat nie powinien być obcy. Jeżeli nie wypowiemy tym stworzeniom prawdziwej wojny, to wkrótce będziemy mieć pustynię jeżeli chodzi o uprawy. Walka ta nie powinna tylko polegać na zapchaniu rynku przez jakieś cudowne preparaty, produkowane na komponentach gigantów przemysłu chemicznego. Tu musi być podjęta totalna batalia oparta na efektach badań laboratoryjnych, prowadzących do zagłady tej pełzającej zarazy.

Organizowany 4 lipca festyn w Nowosielcach przez miejscową OSP, jak zawsze ma uroczystą oprawę. Widowiskowy przemarsz ze stadionu na plac przy Domu Ludowym przy akompaniamencie orkiestry, z pocztem sztandarowym i towarzystwie czirliderek to jedna z atrakcji. Od wczesnego popołudnia rozkręcać się będzie zabawa. Kto jak kto, ale strażacy potrafią organizować imprezy. Szczegóły na afiszu.

Za tydzień jeden ze sztabów wyborczych będzie świętował zwycięstwo w wyborach prezydenckich. Polacy poznają piątego już prezydenta od czasu przemian ustrojowych 1989 roku. Nie mieliśmy specjalnie szczęścia w obsadzaniu głowy państwa w tym okresie. Pierwszy z prezydentów – Wojciech Jaruzelski wciąż jest uważany za przedstawiciela epoki komunizmu w Europie. Nie rozliczony z decyzji, które zaważyły na losach narodu, głownie za wprowadzenie stanu wojennego. Lech Wałęsa prawdopodobnie od początku był postacią sterowaną przez UB. Jeżeli już ktokolwiek miał “kierować” strajkiem wskazano na niego. Na kanwie popularności wśród rodaków zaszedł do pałacu prezydenckiego. Nigdy nie zaprzeczył, że był agentem o pseudonimie Bolek, jedynie mówił, że ma prawomocny wyrok sadu lustracyjnego. Aleksander Kwaśniewski sprawował urząd przez dwie kadencje. Nikomu nie pomógł i czasami szkodził. Doceniły go ostatnio środowiska żydo-masońskie przyznając mu zaszczytne wyróżnienie za dobrą współpracę. Przeciętny Polak dostrzega go jako miłego i spokojnego Olka, którego wizerunek jest utożsamiany z sympatycznym kolegą partyjnym, kamratem do polityki i do kieliszka. Lech Kaczyński na pozór spokojny i zrównoważony, ale konsekwentny w polityce i nieco krnąbrny. Zagorzali byli zarówno jego przeciwnicy jak i zwolennicy. Realizował wytyczne polityki amerykańskich środowisk syjonistycznych. Wszyscy dotychczasowi prezydenci mieli w swych życiorysach okresy nie rozliczone. Każdy z nich reprezentuje środowisko związane z okrągłym stołem, a wiec to, które stworzyło układ pomiędzy starą i nową władzą, polegający na podzieleniu się polityką, majątkiem i wpływami. Który z nich reprezentował nurt mający autentycznie patriotyczny i narodowy charakter? Odpowiedź jest jedna. Żaden z nich. A jaki będzie kolejny prezydent? Tu też odpowiedź jest już znana.

W Paryżu na ulice wyszło około 2 mln demonstrantów niezadowolonych z planów reformy emerytalnej przygotowywanej przez ich rząd. Francuzom grozi praca do 62 roku życia, czyli o dwa lata dłużej. Tymczasem w Polsce są plany przesunięcia granicy wypłacania świadczeń emerytalnych o 5 lat (rząd to nazywa reforma emerytalną), czyli komu się uda znaleźć pracę i dożyć tego wieku będzie harował do 65 roku życia. I co? Nic. W telewizji Tomasz Lis rozmyje atmosferę w gronie podstawionych fachowców i po sprawie. Rozmiękczone przez pracodawców związki zawodowe (czyt. liderzy tych związków) cicho pomrukują, ale nie specjalnie są skłonne do wyjścia z poważniejszym protestem na ulice. Za niedługo ustawa zostanie przyjęta i nasz system emerytalny odetchnie na kilka lat, o ile dotrwa do czasu wypłaty przesuniętych w czasie emerytur.

Wybory kosztują niemało. Wybory to przywilej społeczeństw żyjących w demokratycznych państwach. Tymczasem druga tura wyborów prezydenckich stawia nas w sytuacji, która była już dawno znana i spreparowana. Mamy wybrać, nie mając praktycznie wyboru. Żaden z kandydatów nie różni się programowo od swego przeciwnika. Jeden uzupełnia drugiego i obaj pchają nas na taczkach historii w tym samym kierunku. Dla Polaków media kreują obraz walki wyborczej, która tak naprawdę nie istnieje. Rzucane są jakieś wymyślone i bzdurne w swej istocie różnice programowe pomiędzy obydwoma kandydatami. O ileż taniej byłoby zrobić show telewizyjne i dokonać losowania jednego z nich na stanowisko głowy państwa. W oprawie znanej z wielu gali organizowanych w stolicy można wybrać jednego z tych, którzy zostali namaszczeni w gabinetach ośrodków władzy. Przy okazji sprzedaż reklam zasiliłaby budżet telewizji publicznej. Zaoszczędzone miliony złotych mogliby otrzymać poszkodowani w powodzi, a samorządy rozpoczęłyby budowę zabezpieczeń powodziowych.