Dziesięć lat temu szkolnictwo podstawowe weszło w okres gruntownych reform – tworzono gimnazja. Po tym okresie są już kolejne pomysły związane z reformowaniem oświaty – gimnazja będzie się likwidować. Projekty te są poparte obserwacją środowisk szkolnych oraz efektów, jakie przyniosło skrócenie szkoły podstawowej i wprowadzenie 3- letnich gimnazjów w roli łącznika przed szkołą średnią. Trudno mówić o dokonaniach oświatowych tych eksperymentów, gdyż były one przeprowadzane także w szkołach średnich, programach maturalnych, reorganizacji szkolnictwa zawodowego. Na pewno namieszały sporo w środowiskach nauczycielskich. W efekcie wprowadzenia dwustopniowych szkół o profilu podstawowym na barki samorządów gminnych spadł wielki ciężar dostosowania budynków do nowych wymogów. Budowano ścianki działowe, klatki schodowe, oddzielne szatnie i wejścia do budynków. Zamęt był ogromny i śrdoki z budżetów gmin niebagatelne wydano na przeróbki i adaptacje. Do tego doszła rywalizacja pomiędzy nauczycielami, aspiracje na stanowiska dyrektorów oraz podział na tych z podstawówki i gimnazjum. Nie ulega wątpliwości, że gimnazja spowodowały rozbicie osobowości dzieci, które po opuszczeniu podstawówki czuły się już “dorosłe”, gdy tymczasem były zagubionymi pisklętami przewożonymi gimbusami po sąsiednich miejscowościach. Wydarte z własnego środowiska, gdzie znali je sąsiedzi i rodzice byli pod ręką, poddane zostały szkodliwej kulturze szpanu, narkomanii oraz laicyzacji podpieranej krzykliwymi hasłami liberalizmu. Celem reformy było zamieszanie w oświacie, zaniżenie poziomu nauczania i rozbicie środowisk nauczycielskich.
