Żadna bitwa w historii Polski nie zyskała takiej sławy, jak bitwa pod Grunwaldem. W bitwie tej, ok. 39 000 Polaków, Czechów, Litwinów, Żmudzinów, Rusinów, Tatarów i Wołochów pod dowództwem Władysława Jagiełły starło się z ok. 27-tysięcznymi siłami Krzyżaków i rycerzy z Europy Zachodniej, którymi dowodził Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Ulrich von Jungingen. Pod względem wielkości zaangażowanych sił była to największa bitwa średniowiecznej Europy.
Bitwa rozpoczęła się w godzinach popołudniowych. Dowodzone przez wielkiego księcia Witolda prawe skrzydło wojsk polsko litewskich, w skład którego wchodziły wojska litewsko-ruskie rozbiło piechotę Krzyżaków, lecz musiało ustąpić przed natarciem ciężkiej jazdy przeciwnika. Niemal w tym samym czasie na lewe skrzydło polskie uderzyło 16 chorągwi krzyżackich, którymi osobiście dowodził Ulrich von Jungingen. Polacy jednak wytrzymali ten atak. Ponowne uderzenie wojsk litewskich i szarża ciężkiej jazdy polskiej zepchnęły Krzyżaków na bagna. Po ośmiu godzinach bitwa była skończona.
Klęska Krzyżaków była całkowita. Spośród uczestniczących w bitwie po stronie zakonnej rycerzy zginęła niemal połowa. Był wśród nich także Wielki Mistrz. Do niewoli wzięto 14 000 jeńców. Zdobyty został obóz krzyżacki, a wraz z nim dziesiątki wozów wyładowanych kajdanami, w które mieli zostać zakuci polscy i litewscy jeńcy. W roli planowanej dla strony przeciwnej znaleźli się jednak sami Krzyżacy.
Wieść o klęsce Krzyżaków wywołała olbrzymie wrażenie w całej Europie. Dynastia Jagiellonów wyniesiona została do rangi jednej z najważniejszych na kontynencie. Jednak Zakon Krzyżacki, choć bardzo osłabiony, nie załamał się całkowicie. Choć liczne miasta i zamki – w tym Gdańsk – otworzyły bramy wojskom Jagiełły, stolica Krzyżaków – Malbork – mimo długiego oblężenia pozostała niezdobyta.
Zdaniem niektórych badaczy (Stefana M. Kuczyńskiego i Pawła Jasienicy) taki obrót sytuacji wynikał z postawy króla. Władysław Jagiełło, obawiając się, że odniesiony głównie siłami polskimi sukces w bitwie pod Grunwaldem spowoduje nadmierny wzrost znaczenia Polski w unii polsko – litewskiej, celowo opóźnił pościg za niedobitkami Krzyżaków i ostatecznie nie zdobył Malborka.
Wbrew europejskiej, średniowiecznej tradycji, a zgodnie ze zwyczajem tatarskim, Władysław Jagiełło nie uczestniczył w samej walce. Z niewielkim tylko oddziałem przybocznym kierował przebiegiem bitwy z pobliskiego wzgórza. Bezprecedensowym gestem króla było odesłanie, z honorami, zwłok Wielkiego Mistrza i ważniejszych rycerzy, do Malborka. [tekst ze strony http://kalendarium.polska.pl ]
W naszych mediach w dniu 14 lipca ważniejsza rocznica to wybuch rewolucji francuskiej. Tylko o tym bębnią dziennikarze cały dzień, zapomniawszy o tak wielkim wydarzeniu w historii Polski. Zdławienie ekspansji zakonu krzyżackiego było wydarzeniem niezwykle ważnym. Skutki tej bitwy były odczuwalne w Europie przez wiele dziesięcioleci, a nawet stulecia. Dziś serwuje się Polakom informacje o wydarzeniach we Francji, gdzie zdziczały i podbuntowany lud podniósł rękę na władzę królewską. Doszło do krwawych mordów, niszczenia dobytku historycznego i deptania wartości społecznych zakorzenionych od stuleci. Wyniki tych wydarzeń Francja odczuwa do dzisiaj i nie są to wcale odczucia pozytywne. Nie wiedzieć czemu dla kreatorów medialnych przekazów akurat te wydarzenia są tak istotne, że warto o nich tak głośno debatować.