Słowacja, jako członek strefy euro nie za bardzo ma ochotę wspierać bankrutujący system finansowy Grecji. Nasi południowi sąsiedzi zaledwie załapali się do “elitarnej” grupy członkowskiej EU, a już z tego powodu wymaga się od nich solidarności, pociągającej za sobą drenaż i tak ubogiego budżetu. Rekiny tej grupy, czyli Niemcy i Francja bez większego trudu dorzuciły swoje wsparcie dla gospodarki greckiej. Nie ma wątpliwości, że to zadłużenie Greków jest w większości wirtualne, zbudowane głownie na oprocentowaniu kredytów przez banki niemieckie. Wszechobecna lichwa dominuje w stosunkach pomiędzy krajami starej EWG i nowej unii. Pozycja dominacji nad biedniejszymi to nie tylko oprocentowanie kredytów, ale również polityka gospodarcza i społeczna, która prowadzi do stworzenia rynków zbytu u biedniejszych członków, stowarzyszonych teraz pod parasolem traktatu lizbońskiego. Na gruncie zatwierdzonych przepisów upycha się u nas siłownie wiatrowe, technologie zagospodarowania odpadów, produkty motoryzacyjne, telekomunikacyjne i przemysłu chemicznego. Kasę w unii wydaje się szybko i to grubym strumieniem. Dla przykładu kilkudniowe spotkanie przywódców państw w Pradze pociągnęło wydatek ponad dwóch milionów euro. Przekupując środowiska polityczne i naukowe próbuje się nam ostatnio wepchnąć elektrownie atomowe. Tymczasem przez dziesiątki lat kraje, gdzie one funkcjonują nie potrafiły w sposób docelowy zagospodarować odpadów nuklearnych i upychają je po całej Europie w różnych zakamarkach, przepłacając pieniądze, których Polski nigdy nie będzie stać wyłożyć.

W szkołach średnich rozpoczęły się egzaminy maturalne 2010. Młodzież w tym roku ma wprowadzoną matematykę do przedmiotów, które trzeba obowiązkowo zdawać. Przez ponad 25 lat królowa nauk nie była obowiązkowa na egzaminach maturalnych. Stres związany z maturami przeżywają nie tylko zdający maturę, ale również nauczyciele, którzy młodzież do matury przygotowują. Jest to dla nich egzamin z tego, jak potrafią do matury przygotować. Szkołom zależy na dobrych wynikach, gdyż to rzutuje w przyszłości na nabór młodych absolwentów do grona uczniów. Zestresowani są więc wszyscy. Przyglądają się temu wszystkiemu eksperymentatorzy z Ministerstwa Oświaty, którzy wprowadzają co rusz nowe zasady nauczania i egzaminowania. Cóż z tego, skoro wszystko prowadzi do zubożenia wiedzy i obniżenia poziomu polskiej nauki. Takie programy wprowadza się już od klas zerowych.

Jak zauważymy charakterystyczną bordową vectrę w lusterku z włączonymi światłami i mruczącym sygnałem właściwie nie mamy większych szans na wywinięcie się od mandatu. Patrole policji drogowej z reguły zatrzymują “ofiarę”, jeżeli wykroczenie jest poważne i udokumentowane na video rejestratorze. Później jest tylko zjazd w bezpieczne miejsce i po kilkunastu minutach jesteśmy lżejsi o kilka stów, a na koncie punktów karnych mamy dorobek wynikający z taryfikatora. Bardzo popularna trasa na odławianie klientów znajduje się pomiędzy Nowosielcami i Zarszynem. Metoda siadania na ogon znana jest miejscowym kierowcom. Powroty z majowego weekendu to żniwa dla drogówki. Ci, co przemknęli tym razem mają szczęście. Następnym razem może nam się nie udać.

W październiku 1788 roku zawiązała się konfederacja sejmowa pod laską Stanisława Małachowskiego. W sejmie panował nastrój gotowości do reform, ale stosunek sił nie od razu ukształtował się na korzyść reformatorów. W pierwszym okresie sejmu można rozróżnić trzy obozy. W stronnictwie hetmańskim (konserwatywnym) znajdowali się m.in. Seweryn Rzewuski i Szczęsny Potocki, którzy byli przeciwni reformom oraz domagali się utrzymania zasad „złotej wolności” szlacheckiej, liberum veto i wolnej elekcji. W drugim ugrupowaniu (królewskim), Stanisław August Poniatowski i marszałek sejmu Stanisław Małachowski dążyli do przeprowadzenia reform w państwie oraz chcieli wzmocnienia władzy królewskiej i powiększenia armii. Podobnie do takich reform dążyli Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic, Adam Czartoryski, Ignacy Potocki i Józef Wybicki, którzy należeli do obozu patriotycznego. Ich program działania opierał się