Dzisiaj 21 czerwca tuż przed dwudziestą powitaliśmy kalendarzowe lato. W tych dniach noce są najkrótsze wciągu całego roku. Sobótki, czyli ogniska świętojańskie według tradycji powinny zapłonąć w nocy z 23 na 24 czerwca w wigilię św. Jana. Kiedyś palenie sobótki było sporym wydarzeniem. Bawiono się niemal do rana. Muzyka i tańce towarzyszyły młodzieży radującej się z nadejścia wakacji. Niewiele dzisiaj zostało z tamtej atmosfery. Spotkania przy ognisku są obecnie rzadkością i nie wywołują tylu emocji co kiedyś. Kolejne pokolenie jest już jakieś ospałe i niemrawe. Niczego się nie chce podjąć, nie ma ochoty na zorganizowanie wspólnej biesiady i zabawy. Kilka pokoleń w przyszłość i będziemy jak krety chować się pod ziemią, zaspokajając jedynie własne najpilniejsze potrzeby. Dzisiaj jednak witamy czas wakacji, urlopów i wypoczynku na słońcu. Wszystkim życzymy udanego i słonecznego lata.

Niemcy i Francja agitując za udzieleniem pomocy rozsypującej się finansowo Grecji, nawołują w zasadzie do pomocy własnym bankom. Wszak to te kraje najbardziej zaangażowały się w udzielanie pożyczek temu 10 milionowemu krajowi. Dzisiaj zadłużenie tego kraju znad Morza Egejskiego sięga 300 mld euro. Lichwiarze z Europy zachodniej domagają się wprowadzenia gruntownych reform greckiej gospodarki, a najbardziej zainteresowani są wykupieniem majątku w tym kraju. Nazwa tego posunięcia jest nam doskonale znana – prywatyzacja. Premier Tusk nie mając żadnych pełnomocnictw naszego parlamentu zobowiązał się do poręczenia kredytu dla Grecji w wysokości 250 mln euro. Oświadczył to zaraz po tym, jak głos zabrali w tej sprawie kanclerz Merkel i prezydent Sarkozy. Do takiej pomocy nie rwą się niektóre kraje będące członkami strefy euro, między innymi Wielka Brytania i Słowacja. Nasz dług publiczny dzisiaj wynosi około 300 mld dolarów. Kto nam pomoże za kilka lat, kiedy będziemy szli na dno. Czy działania rządu, zwłaszcza premiera nie są bezprawiem, które powinno być karane. Dlaczego nasze elity naukowe, autorytety, politycy opozycyjni milczą. Kiedy się w końcu obudzimy z tego obłędnego snu na jawie.

Wędrówkę rozpoczął w marcu. Wyruszył z rodzinnej Francji w towarzystwie swoich kompanów – dwóch osiołków. Są one tragarzami jego całego wędrownego dobytku. Polska była dla niego krajem tranzytowym, Chciał odwiedzić Ukrainę, ale jego osły nie miały certyfikatów weterynaryjnych wymaganych przepisami naszych wschodnich sąsiadów. Musiał więc zawrócić na granicy. Kuba, bo tak ma na imię nasz wagabunda nie stroni od towarzyskich rozmów w napotkanymi ludźmi. Bez problemu można z nim porozmawiać po angielsku, co jest trochę wyjątkowe, gdyż Francuzi unikają tego języka podobnie jak Węgrzy każdego innego. Żalił się, że nasza policja utrudnia mu życie nie pozwalając korzystać z jezdni. Stróże porządku wskazują mu chodnik, jako miejsce wędrówki w rejonach zurbanizowanych. Winić tu trzeba osły, które same wybierały trasę marszu, unikając naszych rozdeptanych i krzywych chodników. Po wypiciu naszej mineralnej z napotkanymi na Dąbrówce przyjaciółmi, nasz bohater w wyśmienitym humorze skierował się w drogę powrotną. Miejmy nadzieję, że ośla nawigacja nie doprowadzi tej grupy na bramki autostrady A-4 w Balicach. Życzymy im szerokiej drogi.zdjęcie i informacje pochodzą od K. i G. Ch.

Wynajmowanie sali w domu ludowym w Nowosielcach, podobnie jak w każdej innej miejscowości kosztuje dość sporo. Co otrzymuje klient decydujący się na zorganizowanie imprezy w tym miejscu. Zaplecze kuchenne w miarę przyzwoite, ale mankamentem poważnym jest brak odpowiednio dużej chłodni. Wesela czy inne imprezy organizowane w lecie muszą być wspomagane chłodniami zewnętrznymi, stawianymi przy podeście obok masztu. Bardzo uciążliwy jest brak klimatyzacji. W czasie upałów goście rozpuszczają się po prostu z gorąca. Wykonane ostatnio prace związane z dociepleniem stropu nad salą dodatkowo potęgują efekt kumulacji ciepła. W obiekcie tym nie ma nawet poprawnie działającej wentylacji. Najpoważniejszy minus to brak wody w ilościach wystarczających do zaspokojenia potrzeb kuchni oraz w sanitariatach. Sytuacje ratują strażacy nawadniający teren wokół studni. Wodociąg jest jak najbardziej pożądanym elementem infrastruktury naszej wsi. Może przy okazji kolejnego zebrania wiejskiego zostanie zweryfikowana hierarchia potrzeb oraz zadań realizowanych z funduszu sołeckiego. Szczerze mówiąc, przy wiejskich domach ludowych w naszej gminie takich prowizorek i niedomagań jest sporo prawie w każdej miejscowości. Nie można mieć podobno wszystkiego od zaraz, chyba że jest to gmina Besko.

Oddział Podkarpackiego Banku Spółdzielczego w Zarszynie w końcu doczekał się zakończenia remontu. Oficjalnie otwarte zostały pomieszczenia w części zasadniczej budynku, gdyż przez szereg miesięcy placówka funkcjonowała w jednym tylko skrzydle swojej siedziby. Teraz klienci mają dostęp do placówki z poziomu chodnika, co jest szczególne istotne dla osób niepełnosprawnych. Obniżony poziom parteru uzyskano po zlikwidowaniu piwnic pod budynkiem. Budynek części głównej został praktycznie wybudowany od podstaw. Wnętrze uderza przede wszystkim przestronnością, solidnymi i trwałymi posadzkami z granitu oraz przeszkleniami. Ciekawym akcentem są wewnętrzne schody prowadzące do części administracyjnej i dyrekcji oddziału. Bankomat przeniesiono na wschodnią ścianę budynku. Znalazł się on w sąsiedztwie nowo urządzonego placu postojowego dla klientów. W roku obchodów 140- lecia Banku Spółdzielczego w Sanoku, którego kontynuatorem jest PBSBank, oddanie dla klientów tak nowoczesnej placówki w naszej gminie jest bardzo miłym i długo oczekiwanym wydarzeniem.

Jesienne wybory zbliżają się szybkimi krokami. Partie mające szansę zasiedlenia ław poselskich na Wiejskiej stają na głowie, aby stworzyć wizerunek dający gwarancje pozyskania głosu wyborcy. Widowiskowe konwencje stały się nieodłącznym akcentem odbudowywania pozycji partii rujnowanych przez wzajemne waśnie oraz po wprowadzaniu kolejnych reform, przynoszących jedynie zubożenie społeczeństwa. Organizatorzy zasilani hojnie partyjną, nie wiadomo czy do końca legalnie zdobytą kasą, urządzają igrzyska medialne i licytują puste slogany o umiłowaniu ojczyzny i wspólnego dobra. Owszem, dobro wspólne ogranicza się jedynie do dobra własnej partii, stanowisk i korzyści płynących z członkostwa w danym ugrupowaniu. Nieformalnie wiadomo, że powstała między partiami koalicja zwana KJN. Układ ten zapewnia na chwilę obecną ciągłość władzy obecnym ugrupowaniom. Kampania wyborcza i prezentowane programy będą jedynie przedstawieniami przygotowanymi przez speców od PR. Ponad połowa tych, co pójdą do wyborów będzie się tymi spektaklami sugerować, dokonując wyboru przy urnie. Nie ma szans, aby do sejmu dostali się ludzie mądrzy, oddani Polsce i chcący bezinteresownie zadbać o rozwój kraju. Dla takich nie ma tam miejsca i ordynacje wyborcze nie dają możliwości na taki wybór. W sejmie znajdą się ludzie z klucza partyjnego, oddani i wierni kolesie kolesiów, upakowani na szczytach partyjnych list wyborczych. Ci, co zdecydują się na oddanie głosów będą zapewne wybierać po raz koleiny mniejsze zło. W czym tu jednak wybierać, skoro wszyscy startujący nie widzą zagrożenia w wielomiliardowym długu, zgadzają się na okradanie nas z oszczędności emerytalnych, oświatę i programy nauczania dzieci i młodzieży traktują po macoszemu, zasoby energetyczne oddają za bezcen obcym firmom i wydeptują do gołej