Po zmianach na szczeblach władzy w PGNiG, kiedy stanowisko prezesa objęła nowa postać polskiej sceny gospodarczej zaczęto stawiać sobie pytanie, jak głębokie reformy będą przeprowadzane w tej spółce. Głowy prezesów zakładów i spółek regionalnych leciały od początku jak za czasów Robespierre’a. Rozwiązywane są regionalne gazownie i przenoszone kompetencje z jednych ośrodków do drugich. Pani prezes zamiatała już w wielu firmach. Zasłużyła się wielce w Orlenie, TPSA oraz ma doświadczenie w pracy w rządzie. Czy nie okaże się wkrótce, że załatwiając jakąś reklamację w gazowni dodzwonimy się np.do Słupska, skąd zostanie uruchomiony dyspozytor w Giżycku, aby wysłać do awarii pracownika przyjętego do pracy w spółce zarejestrowanej we Wrocławiu. Najpoważniejsze sprawy rozgrywają się jednak w batalii o gaz łupkowy i strategiczne kierunki rozwoju polskiego górnictwa gazowego. Tam gra idzie o kolosalne pieniądze, a liberałowie muszą to wszystko we właściwy sposób ogarnąć, tzn. ograbić.
