Mamy pośród świętych kościoła katolickiego naszego rodaka z Sanoka. Jednak niewielu zna chociażby pobieżnie jego życiorys. Dlatego pozwolimy sobie przypomnieć najważniejsze fakty z życia tego wielkiego i zacnego rodaka.
ZYGMUNT GORAZDOWSKI urodził się w Sanoku dnia 1 listopada 1845 roku w rodzinie, w której wysoko ceniono i respektowano zasady religii katolickiej. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia prawnicze na Uniwersytecie we Lwowie, które na drugim roku przerwał i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w Katedrze Lwowskiej dnia 25 lipca 1871 r.
Już na pierwszych placówkach pracy duszpasterskiej dał się poznać, jako człowiek posiadający wyjątkowy charyzmat łączenia pracy kapłańskiej i charytatywnej. Był propagatorem pamiątek pierwszokomunijnych i pamiątek związanych z Sakramentem Bierzmowania. Ks. Zygmunt w czasie szalejącej epidemii cholery, z zupełnym zapomnieniem o sobie spieszył chorym z duszpasterską posługą i konkretną pomocą, a zmarłych własnymi rękami wkładał do trumny. Już wówczas nawet Żydzi z wielkim szacunkiem całowali jego ubranie, uważając go wprost za człowieka świętego.
Od 1877 roku ks. Zygmunt rozpoczął swoją działalność kapłańską i dobroczynną we Lwowie. Jako wikary, administrator, a potem proboszcz, podjął w wielu szkołach pracę katechetyczną. Angażował się w pracę wydawniczą i redaktorską.
Będąc sekretarzem Instytutu Ubogich Chrześcijan we Lwowie, założył Dom pracy dobrowolnej dla bezdomnych żebraków, wśród których znajdowały się także dzieci. Jak podają Sprawozdania z działalności tego Domu: wielu ubogich… zaprzestało żebrania i z odzyskanym poczuciem własnej godności powróciło na drogę przyzwoitego życia.
Z inicjatywy ks. Zygmunta, znanego coraz bardziej jako «Ksiądz dziadów» i «Ojciec ubogich » rozpoczęła także swoją działalność we Lwowie tania Kuchnia Ludowa. Żywili się w niej robotnicy, studenci, młodzież szkolna, dzieci, a najwięcej biedota lwowska.
Nie sposób też nie wspomnieć o założonym przez Błogosławionego pierwszym a także przez długie lata jedynym w Galicji Zakładzie Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt, w którym uratowano około 3.000 dzieci i bardzo wiele matek.
Zarówno inicjatywa katolickiej szkoły, jak i założenie katolickiej gazety we Lwowie spotkały się z wielką opozycją antykościelną i kosztowały ks. Zygmunta wiele udręk, cierpień, niezrozumienia i upokorzeń trwających niemal do śmierci.
Zygmunt Gorazdowski zmarł 1 stycznia 1920 roku we Lwowie. Mówiono wówczas o nim, że: «był okiem ślepemu, nogą chromemu, był ojcem ubogich ». Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1989 roku. Dnia 26 czerwca 2001 roku Ojciec Św. Jan Paweł II dokonał we Lwowie beatyfikacji tego Apostoła Bożego Miłosierdzia, którego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 26 czerwca.
W 2001 r. Jan Paweł II dokonał we Lwowie beatyfikacji księdza Zygmunta.Jego kanonizacji dokonał papież Benedykt XVI w 2005 r. w Rzymie.
źródło: http://www.vatican.va