Wywiad z Vittorio Messorim, pisarzem, dziennikarzem i publicystą katolickim – rozmawia Agnieszka Żurek
Wielu chrześcijan zadaje sobie obecnie pytanie, jak nie stracić swojej tożsamości, pozostać wiernym doktrynie katolickiej, a jednocześnie nie stracić kontaktu ze światem, nie wyizolować się z niego nadmiernie.
– Na to pytanie nie ma odpowiedzi. Każdy musi znaleźć ją sam, kierując się historią swojego życia, swoją wrażliwością. Bóg stworzył nas na szczęście równymi sobie nawzajem i jednocześnie różnymi. Każdy musi odnaleźć własny styl. Ja na przykład jestem osobą nawróconą, pochodzę ze świata laickiego, nigdy nie studiowałem w seminariach, nie znałem doktryny katolickiej. Odkryłem wiarę, kiedy kończyłem studia na uniwersytecie w Turynie. Przyjmując ją, zachowałem jednocześnie styl świecki. Myślę, że jestem – dzięki Bogu – człowiekiem naprawdę wierzącym, staram się być – dzięki Bogu – człowiekiem praktykującym, chętnie uczestniczę w pielgrzymkach, chętnie nawiedzam sanktuaria. Jednocześnie jako osoba wierząca i praktykująca jestem osobą otwartą i nowoczesną. Inni – ze względu na historię ich życia, doświadczenie, mogą oczywiście mieć inny styl. Nie ma recepty, jak być jednocześnie prawdziwymi katolikami i ludźmi uczestniczącymi w życiu świata. Myślę, że bardzo dobrą – kiedyś powszechnie stosowaną – a obecnie zaniedbaną niestety praktyką jest kierownictwo duchowe. Na Zachodzie katolicy zarzucili tę pomoc duchową. Tymczasem rozmowa z dobrym księdzem, nawet tylko raz w miesiącu, może bardzo pomóc w weryfikacji, czy idzie się w dobrym kierunku. Nie tylko spowiedź jest ważna, ale także kierownictwo duchowe. Nie próbujmy wszyscy naśladować jednego modelu. Jest nieskończenie wiele sposobów bycia ludźmi wierzącymi, chrześcijanami, katolikami. Powiedzmy sobie to wyraźnie: nie jest to trudne. Jeśli wiara jest naprawdę autentyczna, staje się instynktem, który prowadzi nas przez życie. Jeśli do tego znajdziemy sobie “szefa” w postaci kierownika duchowego, będzie to sytuacja idealna. Pełny tekst wywiadu