BŁĘDY W STRATEGII GMINY ZARSZYN

W Strategii rozwoju gminy Zarszyn do roku 2020 czytamy:
“Nowosielce, wieś położona nad Pielnicą, przy drodze do Sanoka. Nie jest znana data powstania wsi. Najstarsza o niej wzmianka pochodzi z 1390 r. i zawarta jest w dokumencie, w którym król Władysław Jagiełło nadaje Fryderykowi Mysnarowi Jaćmierz. Dokumentem z 1426 r. Nowosielce, wieś królewską przeniesiono z prawa wołoskiego na prawo niemieckie. W 1624 roku wieś spalili Tatarzy. Z końcem XIX stulecia stała we wsi drewniana cerkiew parafialna, do której uczęszczali wierni równie z Bażanówki, Długiego, Zarszyna i Posady. Do drugiej wojny światowej we wsi mieszkali Polacy i Rusini. W lipcu 1945 r. oddziały UPA napadły na Nowosielce wysadzając stację kolejową, paląc budynki i mordując ludność. Po zakończeniu wojny ludność rusinską wysiedlono do krajów byłego ZSRR. Od 1958 r. we wsi, w dworze, funkcjonuje Zespół Szkół Rolniczych. Od 1972 r., przy OSP Nowosielce działa amatorski zespół ludowy “Ziemia Sanocka”.Na terenie wsi dokonano wielu cennych znalezisk. Należą do nich: półgrosz Zygmunta III Wazy z 1623 r., dwa miedziane grosze polskie z 1665 i 1738 r., monety z czasów austriackich (1812 i 1851 r.), kopiejki rosyjskie z 1914 i 1915 r.”
Wieś została spalona nie w lipcu, tylko w grudniu 1945 roku. Po wojnie ludność pochodzenia ruskiego (rusińskiego jest zwrotem raczej niepoprawnym) przesiedlano do Związku Radzieckiego, a nie do krajów byłego ZSRR (w tym czasie kraj ten rozkwitał, razem ze swym socjalistycznym ustrojem). Wspominając o lokalizacji Szkoły Rolniczej należało dodać, że chodzi o dwór Gniewoszów, którego ostatnia właścicielka – Helena zasłużyła się wielce dla wsi Nowosielce.