Urodzony w Rymanowie Robert Biedroń jest pierwszym posłem w RP deklarującym otwarcie swoje homoseksualne orientacje. Wywodzący się z ruchu lewicowego w ostatnich wyborach przesiadł się do drużyny Janusza Palikota i z okręgu w Gdyni zdobył mandat poselski. Miał poparcie prawie 17 000 wyborców. Działalność tego człowieka to głownie propagacja zachowań określanych do niedawna dewiacją seksualną. Bazując na nurcie rozwiązłych wzorców płynących z Europy zachodniej wykreowany został przez media na czołowego działacza walczącego z tradycyjnym modelem rodziny i układów partnerskich opartych na związku kobiety i mężczyzny. Tworzony na zamówienie obraz prześladowanej rzekomo społeczności mniejszości seksualnych jest w gruncie rzeczy celowym działaniem, mającym spotęgowanie propagacji takich zachowań w społeczeństwie. Dzisiaj nikt już nie rzuca kamieniami, ani nie kopie odmieńców emocjonalnych żyjących wśród nas. Co najwyżej pozostająca wciąż w większości cześć społeczeństwa może im współczuć lub wyrażać politowanie. Najczęściej jednak spotykamy się z obojętnością, która zaczyna być dominującym sposobem reagowania na większość otaczających nas zjawisk. Po co więc ten cały różowy krzyk, pomawianie o homofobie, marsze, parady i zrzeszenia. Do tego jeszcze dochodzi na pozór obojętna, ale zdecydowana i zajadła zarazem nienawiść do kościoła i religii. Dzisiaj z ław poselskich o naszym życiu mają więc decydować ludzie, których najważniejszym celem działalności politycznej ma być legalizacja związków jednopłciowych i pozyskanie przywilejów dla tej grupy społecznej. A gdzie jest miejsce na prawdziwe problemy społeczne, walkę z biedą, bezrobociem, drożyzną i bezradnością politycznych elit rządzących Polską.
