W dniu 28 maja mija 28 lat od śmierci jednego z największych przywódców Kościoła katolickiego. w Polsce. Zmarły 28 V 1981 r. kardynał Stefan Wyszyński zwany był, z racji okresu, w którym przyszło mu pełnić swoją posługę, Prymasem Tysiąclecia. Przewodził on polskiemu kościołowi w czasach, gdy komunistyczne władze dążyły do ograniczenia lub nawet eliminacji roli religii w życiu publicznym w Polsce. Dzięki, m.in. niemu, te zamierzenia władz się nie powiodły.
Urodził się 3 VIII 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem, na pograniczu Mazowsza i Podlasia. Nad jego dzieciństwem dramatycznie zaciążyła śmierć matki, która zmarła, gdy przyszły prymas miał zaledwie 9 lat. Przeżycie to było źródłem jego szczególnej czci dla Matki Boskiej.
W roku 1946 papież Pius XII mianował księdza Stefana Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakry biskupiej udzielił nominatowi na Jasnej Górze Prymas Polski kardynał August Hlond 12 V 1946 r. Po jego śmierci 22 1948 r. ks. Biskup Wyszyński został wybrany Arcybiskupem Gniezna i Warszawy, a tym samym Prymasem Polski. Czasy, w których Stefan Wyszyński rozpoczynał swą posługę na najwyższym stanowisku kościelnym w Polsce były dla kościoła nader trudne.
Aby chronić Kościół i Naród od napięć i rozlewu krwi, Prymas Wyszyński zdecydował się na kompromis z władzami, podpisując 14 II 1950 r. „Porozumienie” między przedstawicielami Episkopatu i władz państwowych. Wobec praktycznego braku konstytucji była to wówczas jedyna deklaracja określająca sytuację prawną Kościoła w Polsce.
12 I 1953 r. otrzymał nominację na Kardynał, lecz nie mógł pojechać do Rzymu po kapelusz kardynalski, gdyż władze nie wydały mu paszportu. Osiem miesięcy później, 25 IX 1953 został aresztowany i wywieziony z Warszawy. Przetrzymywany był kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach. W ostatnim miejscu internowania, gdzie rygory były łagodniejsze niż w poprzednich napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, które jako Jasnogórskie Śluby Narodu zostały odczytane na Jasnej Górze 26 VIII 1956 r. Zwolniony został dopiero 26 października 1956 r.
W latach 60 Prymas Polski czynnie uczestniczył w pracach II Soboru Watykańskiego. 24 XI 1964 r. Ojciec Św. Paweł VI ogłosił na jego prośbę Maryję Matką Kościoła. W późniejszym okresie, gdy w roku 1980 powstawała „Solidarność” dążył w pierwszym rzędzie do zachowania równowagi i pokoju społecznego, pełniąc funkcję mediatora między władzami a „Solidarnością”. Zatroskany o pokój w Ojczyźnie i dobro ludzi ustawicznie wzywał do odpowiedzialności. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie, 28 V 1981 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. 31 V na jego pogrzeb przybyło do Warszawy tysiące ludzi. Przyszli wierzący i niewierzący. Pochowano go, z iście królewskimi honorami, w krypcie Archikatedry Św. Jana w Warszawie. Od 1986 r. trwa jego proces beatyfikacyjny.
źródło:http://kalendarium.polska.pl